Her ülkenin kendine özgü özellikleri vardır. İsviçre'de de bu şekilde uyulması gereken yazılı olmayan kurallar vardır. Ancak bunlar duruma göre farklılık gösterebilir.
İsviçre çeşitli kültürleri bünyesinde barındıran çok renkli bir ülkedir. Bunun bir göstergesi de dört ayrı dil bölgesidir. Bundan kaynaklı mentalitelerin bölgeden bölgeye farklılık göstermesine şaşırmamak gerekir. İsviçre’nin Almanca konuşulan bölgesinde geçerli olan kültürel özellikler, İsviçre’nin Fransızca konuşulan bölgesinde geçerli olmayabilir. Aynı zamanda şehirler ve kırsal bölgelerdeki farklar da büyük olabilir. Ama yine de bazı ortak noktalara rastlanır.
İsviçre'de selamlaşmak için, karşıdaki kişinin gözlerine bakarak el sıkışılması gerekir. Selamlaşmak, kadın ve erkek farketmeksizin bu şekilde yapılır. Bern kantonunda alışılagelmiş selamlaşma formu "Grüessech" ve Fransızca'da "Bonjour" şeklindedir (arkadaşlar arasında Almanca "Hallo" ya da "Tschou" ya da Fransızca'da "Salut" gibi başka selamlaşma türleri de vardır). Bazı bölgelerde başka selamlaşma biçimleri de vardır. Emin olunmayan durumlarda "Grüessech" veya "Bonjour" demek en iyisidir. Şehirlerden uzak kesimlerde normalde tanıdık olmayan kişilere de caddede selam verilir. "Teşekkürler" ve "rica ederim" sözleri de önemlidir. Örneğin restaurantlarda sık sık "teşekkürler" ve "rica ederim" demek hemen hemen bir ritüeldir.
İsviçre'nin ünlü dakikliği sadece bir klişe değildir. Eger gidilecek yere 5 dakikadan fazla bir gecikme söz konusu olursa telefon aracılığıyla bildirmek gerekir. Özellikle iş dünyasında dakikliğe çok önem verilir. 5 dakika bile gecikme olarak kabul edilir. Geç kalındığında, şef veya çalışanlara zamanında haber verilmelidir. Eğer biriyle özel buluşmak istenirse, öncesinden o kişiden bir randevu almak gerekir. Habersiz olarak yapılan ziyaretler özel çevrede de adet değildir.
Özellikle daha ortak bir dil yoksa, birbirini doğru bir şekilde anlamak her zaman kolay değildir. İsviçre'de iletişim alışkanlıkları da kişiden kişiye farklılık göstermektedir. Ancak genel olarak kibarlığa çok değer verildiği söylenebilir. Bazı kişiler kendilerini çok direk ve açık ifade ederken, bazıları da doğrudan konuşmalardan kaçınma eğilimindedirler. Bu kisiler eleştiriyi üstü kapalı ya da sözün arasında gizlenmiş olarak yapar. Yine de, bazen karşıdaki kişiden eleştirinin farkında olmalarını beklenir. Bu kolay değildir ve yanlış anlamalara yol açabilir. Karşıdakini iyi dinlemek, dinlediğini tekrarlamak ve anlaşılmayan bir şeyi sormak bu konuda yardımcı olabilir. Bu aynı zamanda yazılı iletişim için de geçerlidir. Bazen çatışma durumlarında kişiyle karşı karşıya gelmekten kaçınılır. Örneğin, komşusunun bir davranışı veya sözünden rahatsız olan kişi, bu rahatsızlığını onunla doğrudan konuşmak yerine bir mektup ile komşusuna bildirebilir. Yanlış anlaşılmalarda en iyisi daha az yerine daha çok sormaktır.
